“para sa ikapupuri ng kanyang malualhating biyaya na ipinagkaloob niya ng walang bayad sa atin sa pamamagitan ng Minamahal.”  Efeso 1:6

Ang salitang “tinanggap” ay mula sa salitang Griego na may kahulugan na malaking kagalakan. Isang kamangha-manghang katotohanan, na tayong mga makasalanan at uod lamang sa harapan, ng Diyos ay inaring-ganap ng may lubos na kagalakan.  Ngunit ito ay para lamang sa mga Kristiano na “tinanggap pamamagitan ng Minamahal”, walang iba kundi si Kristo.

Maraming Kristiano ang nag-iisip na kapag ang kanilang espiritu ay masigla, at matibay ang kanilang pag-asa, ay nalulugod sa kanila ang Diyos. Kung ang kanilang kaluluwa ay nasubsob sa kasalanan at kahinaan, sila ay natatakot na hindi na sila katanggap-tanggap sa Diyos.

Subalit hindi nagbabago ang pagtingin ng Diyos sa tunay na mananampalataya. Ang kanilang katayuan sa harapan ng Diyos ay nakabatay kay Kristo na walang dungis at walang kapintasan; ayon sa Kanya na Minamahal at itinangi ng Diyos magpakailanman.

Magalak tayo na tinanggap ayon sa Kanyang Minamahal na si Kristo. Nakikita natin ang ating sarili na hindi katanggap-tanggap, subalit kung tumingin tayo kay Kristo, makikita natin na ang lahat sa Kanya ay katanggap-tanggap. Binabagabag tayo ng kasalanan, subalit ang ating mga kasalanan ay itinapon na ng Diyos sa Kanyang likuran at tayo ay tinanggap sa ngalan ng Nag-iisang Matuwid.

Dapat nating labanan ang kabulukan at makipagtunggali sa tukso, subalit alalahanin natin na tayo ay tinanggap ayon kay Kristo na gumapi ng masama. Tinutukso tayo ng Demonyo, subalit tayo ay magalak dahil hindi na niya tayo kayang sirain, sapagkat tayo ay tinanggap ayon sa Kanya na dumurog ng ulo ng Demonyo.

Tingnan natin ng may maluwalhating katiyakan ang ating katayuan sa harapan ng Diyos dahil kay Kristo. Huwag nating tingnan na mas maluwalhati ang mga nasa langit na.  Sila at ang mga Kristianong nasa lupa ay pareho lamang ng kalagayan. Pareho silang tinanggap ayon sa Minamahal – si Kristo-Hesus.

Isinalin sa Filipino hango  sa “Morning and Evening” C.H Spurgeon