Maraming nag-aakala na ang pagiging balisa ay isang kahinaan. Ngunit maraming bersikulo sa Biblia ang nag-uutos na huwag tayong mabalisa sa anumang bagay (Mateo 6:24-25; Juan 14: 1,27; Filipos 4:6). Dahil ipinag-utos na “Huwag mabalisa”, malinaw na dapat itong ituring na kasalanan, hindi kahinaan.

Ang pagkabalisa ay nagbibigay ng kabigatan sa puso (Kawikaan. 12:25), nagdadala ng pagdududa at panghihina ng loob.  Itinutulak nito ang tao na humanap ng solusyon sa problema sa mga bagay sa mundo. Ibinubukas nito ang puso sa maraming tukso, at isinasara nito ang isipan sa mabisang pagkilos ng  Salita ng Dios sa ating kaluluwa.

Ito rin ay nagdudulot ng masamang epekto sa katawan. Ayon sa isang  Gastroenterologist, ang problema ng 80% ng  kanyang mga pasyente ay maaaring iugnay sa pagkabalisa.

Ang labis na pag-aalala ay may malalang bunga. Ang pag-kabalisa ni Abraham ay nagtulak sa kanya upang magsinungaling hinggil kay Sarah. Dahil dito ang sambahayan ni Faraon at Ahimelech ay binalot ng salot at pagkabaog ng mga babae doon.

Pagkabalisa rin dahil sa inggit ang dahilan kung bakit si Saul ay gumawa ng masama laban kay David.  Walumpung pari sa Nob ang kanyang ipinapatay at itinatwa niya ang kanyang anak na si Jonathan. Lahat ng ito ay  dahil sa pagkabalisa sa pagkawala ng kanyang trono at kawalan ng pagpapasakop sa Dios.

Ang pagkabalisa ay mag-aalis ng ating katuwaan sa Dios. Aalisin nito ang kontento at mapagpa-pasalamat na puso; Mawawalan tayo ng motibasyon na maglingkod sa Dios at tingnan ang kapakanan ng iba. Kaya’t ang taong laging balisa hindi magkakaroon ng bunga. Hindi siya magiging epektibong Kristiano dahil inialis niya ang kanyang tiwala sa Dios na makapang-yarihang kumikilos sa ating buhay.

 

Mula sa Down But not Out. Wayne A. Mack. NJ: R&R Publishing

 

 

 

 

 

 

 

             

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tozer, A.W. 1988. We Travel An Appointed Way.                                OM Publishing. England. Pp 11-12