Ang Panginoong Hesus ay nagtayo ng dakilang paaralan at inaanyayahan Niya tayo na maging Kanyang mga mag-aaral. Upang matuto tayo sa Kanya, kailangan ang araw-araw nating pagdalo sa paaralang ito (worship, daily devotion), at ang pakikisama sa iba pa Niyang mag-aaral (fellowship). Upang maging katulad ng Dakilang Guro, na mapagpakumbaba at may mababang kalooban, kailangan nating magpasakop sa Kanyang mga katuruan, supilin ang pagmamataas at pagmamahal sa sarili.

Si Hesus bilang guro ay may mababang kalooban, hindi katulad ng ibang tagapagturo na malupit at mainitin ang ulo lalo pa sa mahina ang isip. Subalit alam ni Hesus na unawain ang may mabagal na pang-unawa. Ganito Niya inuunawa ang mga apostol na mahina ang pananampalataya.

Ang mga disipulo ng Panginong Hesus, kalimitan, ay hindi nag-aral sa magagaling na paaralan o nagtrabaho sa korte ng pamahalaan. Ngunit ibinaba Niya ang sarili upang turuan sila. Mapag-pasensya Siya sa kanilang makitid na pag-iisip at mahihinang pananampalataya. Nagsimula Siyang magturo mula sa pinakamababang antas ng kaalaman na parang nagtuturo ng paglakad. “…Aking tinuruan ang Ephraim na lumakad, Aking kinalong siya mula sa aking mga bisig.” (Hosea 11:3)

Ganito rin tinuturuan ni Hesus ang bawat Kristiano. Nagpapakababa Siya upang makitungo sa ating mga kahinaan at mababaw na kaalaman. Mapagpasensya Siya, bagamat mabagal tayong matuto, at kahit kalimitan ay tamad tayong makinig sa Kanya. Nagpapatuloy Siya sa paghimok sa atin na makinig at mag-aral sa Kanyang paaralan. At kung hindi natin matutunan ang isang bagay, paulit-ulit Siyang nagtuturo sa iba’t-ibang karanasan hanggang matuto tayo.

Sa tuwing tayo ay nag-aaral ng Kanyang salita, makita sana natin ang banayad, mabuti at mapagpakumbabang Guro na nagtuturo sa atin, at lalo sanang mag-init ang ating mga puso na matuto sa Kanyang paanan. Ang mga tunay na mag-aaral lamang Niya ang Kanyang papatnubayan sa araw ng kahatulan (Mga Awit 25:9).

 

Mula sa Komentaryo ni Matthew Henry.