Sa wikang Griego, ang oras ay may dalawang kahulugan. Ang Chronos at ang Kairos. Ang chronos ay sukat ng oras na inilalagi natin sa lupa. Bawat araw tayo ay binibigyan ng 24 na oras. Ang chronos ay sinusukat ng relo at kalendaryo.

Ang kairos ay ang natatangi at limitadong sandali na nakapaloob sa chronos. Ito ay mga oportunidad na maaaring dumating ngayon, ngunit dagliang nawawala. Ito ay katulad ng maikling panahon na kasama ng ama o ina ang kanyang mga anak. Mayroon silang oportunidad na magturo, magkwento, makipaglaro at magbigay ng magandang impluwensya. Subalit ang panahong ito ay lilipas at kahit anupa ang gawin ay hindi na muling babalik pa. Ito rin ay ang pagkakataon na bukas ang pintuan sa Kaharian ng Dios at tinatawagan ang makasalanan sa pamamagitan ng Ebanghelyo. Subalit ito ay magsasara at hindi na magbubukas pa.

Ang mga oportunidad na dumarating ay “for sale” pero sa oras lamang na ito. Ang maaaring ipambili ay ang oras na bigay sa atin ng Dios, at nagiging matalino tayo kung pinipili nating gawin ang mga oportunidad na mahalaga at lumilipas. Kung piliin natin na dalawin ang kapatid, na may sakit kaysa manood ng telebisyon, naging matalino tayo sa paggamit ng oras. Binili natin ang mas mabuting bagay at dito ay mas may pakinabang.

Dahil ang kairos ay lumilipas, dapat na ito ay samantalahin. Maaaring mayroon pa tayong chronos, ngunit wala nang kairos. Isang karunungan kung pahalagahan natin na gawin ang oportunidad na maglingkod ngayon. Gaya ni Hesus, naunawaan Niya na ang Kanyang buhay ay bilang sa lupa, kaya’t sinamantala Niya ang oras. “Kailangan kong gawin ang mga gawa Niyang nagsugo sa akin samantalang araw pa. Dumarating ang gabi, na wala nang taong makakagawa (Juan 9:4).

Bilang mga Kristiano, dapat na tayo ay maging matalino. Hindi tayo dapat matulad sa mga hangal na sinasayang ang oras, sinasayang ang oportunidad, sinasayang ang buhay.

 

Hango sa mensahe ni Dr. Steven J. Lawson sa Sermon Audio.